3 dagen achter elkaar.

Maandag 9 november 2009.
Nou, daar ben ik dan weer, eindelijk. Jullie zullen wel denken waarom schrijft Jan niet. Ten eerste is deze computer niet van mij maar van Koen, ten tweede weet ik niet goed alle wachtwoorden, ten derde had ik het veel te druk om te veel dingen in een te korte tijd te willen zien en ten vierde tenslotte het is wel even wennen aan het verschil van een uur of zeven. Daar ligt een behoorlijke jetlag aan ten grondslag. Ik weet ook wel dat dit natuurlijk geen excuses zijn om niet te schrijven maar het verzacht de omstandigheden zal ik maar zeggen.
Vroeg uit de veren want vandaag gaan we naar de EF school en leren hoe de bus en de subway werkt. Koen is er natuurlijk al helemaal in thuis en aan gewend maar voor mij is alles nieuw.
Lijn 686 in en op weg. Na een drukke rit met veel bijna ongelukken, er gaat hier zelden iets fout, uitstappen en naar de subway, trap af kaartje door de controle, had Koen allemaal al voor zijn vader geregeld, en hup lijn 5 paars in richting het noorden. Na 5 stations eruit en hup op lijn 1 rood naar het oosten, drie stations en eruit, goede kant oplopen en naar boven. Stukje over de straat en dan sta je alweer voor het gebouw waar EF school huis houdt. Ondertussen waren we al weer 65 minuten onderweg. Op de 9e verdieping zit de school. We werden opgevangen door Lily de onderwijzeres van Koen en zijn klas. Een aller aardigste Chinese die goed Engels spreekt. Even later strompelden de overige 5 leerlingen van zijn klas binnen en ik werd even voorgesteld door Koen. De klas begon en ik kon mijn biezen pakken, 90 minuten voor mezelf.
Gebouw uit en rondgelopen. Echt een modern stukje Beijing hier, grote hoge gebouwen waar veel mensen “werken”, kom ik later op terug. Om een uur of 12 gaan ook hier de mensen eten, ze drommen samen in de legio eethuisjes en restaurantjes, vullen hun bakjes met voor mij totaal vreemd eten en slurpen en slobberen dat dan weg. Erg vermakelijk om te zien. Om 12:30 zat ik alweer op de bank bij EF te wachten toen de klas klaar was. Beneden in de kelder van het gebouw bevindt zich een grote eetzaal, genoeg te eten zou ik zeggen. Ik nam wat er lekker uitzag en verbaasde mij er over dat Koen niets nam, even later kwam hij aan met een kommetje witte rijst en wat watermeloen. Ik verbaas mij erover dat je daar de hele dag op kan leven. Voordeel is dat hij een blokjes buik begint te krijgen. Zorgen maak ik mij daar niet over maar ik had al iets gepland ten aanzien van het eten van Koen.
Na de lunch op weg naar het grote plein voor de verboden stad. Lijn 1 rood stopt voor de deur zou ik haast zeggen. Een snijdende wind deed ons de kragen opzetten. Het plein is groot en er staan grote brede gebouwen omheen. Maar een plein blijft een plein plat, geplaveid en kaal. Er lopen dagelijks hier duizenden Chinezen over, het lijkt wel een heilige plaats. Overgebleven van het jubileum staan er een paar enorme TV schermen, zo groot had ik ze nog nooit gezien ook niet op een popconcert. Er worden prachtige beelden op vertoond en mooie muziek in schril contrast met de gebouwen erom heen. Het hele plein rondgelopen, als je er toch bent, en weer onder de grond. De “Verboden stad” doe ik wel alleen. Koen bracht me daarna naar de plaats waar hij de schorpioen had gegeten. Leuk lokaal, Ik kocht een koelkastdeur magneetje van China en had natuurlijk niet genoeg afgepingeld volgens Koen, hij had gelijk. Het regende en we vonden het wel genoeg. Voor dat je dan weer in de flat van Guo staat ben je weer een uurtje verder.
Nu had ik Nederlandse mie en Conimex bakjes kruiden meegenomen want ik wilde Guo laten proeven hoe wij dat in NL eten, en voor Koen natuurlijk. Dus even naar de super en kip en boontjes gehaald, alles lekker klaargemaakt en eindelijk kon ik mijn mannetje weer verwennen. Guo vond het allemaal heerlijk, tenminste dat zei hij. Ander kruiden dan ze in China gebruiken, beter voor ons. Ze gebruiken hier heel veel “salie” een sterk smakend kruid, moet je van houden of aan wennen natuurlijk. Guo de afwas laten doen en met de voeten omhoog. Prima dagje gehad en op naar morgen. Come on boy show me the way.
Garoeten van Jan
Dinsdag 10 november 2009.
Op tijd eruit want ik moest me gaan melden bij het politiebureau. Guo ging mee en na een uurtje waren we weer terug. Vervolgens zou Guo me meenemen voor een lokaal low budget ontbijt. Een klein stenen huisje, kale stoeltjes en tafeltjes en een rij voor de deur. Na een paar minuten waren we aan de beurt en ik had in de rij al zitten kijken, hoe en wat natuurlijk. Ik kreeg een diep bord met “tofu” en bonensoep, een ei gekookt in kruiden, twee “dumblings” en een stuk dikke pannenkoek. Om mij heen zaten de Chinezen te slurpen en te slobberen, je had ze moeten horen. Dit is dus de ontbijtplaats voor de Chinezen die thuis de rompslomp niet willen en snel een ontbijtje weg willen werken, ik was trouwens een bezienswaardigheid. Kosten een paar dubbeltjes.
Nadat Koen naar school en Guo naar zijn werk was vertrokken werd het tijd om er alleen op uit te gaan.
Gelukkig woont Guo dicht bij de bushalte, lijn 686, deze loopt van onze woonwijk naar een subway station een heel eind hiervandaan. Nu ik alleen ben moet ik wel goed opletten natuurlijk, ik heb een plattegrond van de subway en een kaartje waar mee ik onbeperkt kan reizen. Zo niet dan heb ik voor na 23:00 uur ’s avonds een kaartje met daarop in het Chinees de wijk en de straat waar het huis van Guo staat en kan ik een taxi nemen en mocht dat allemaal niet lukken dan kan ik altijd nog vanuit een lokale telefoon cel bellen met Guo, dus alles is voor den bakker.
Met de bus, lijn 686. Nu had ik de eerste keer gezien dat na 4 haltes de bus volstroomt met kleine Chinese vrouwen die grote plastik zakken met zich meevoeren. Navraag gisteren bij Koen leverde op dat er een kleding winkel was langs de snelweg. Daar ben ik maar eens ingedoken en daar waar de dames de bus in kwamen ging ik eruit. Dames in NL ik heb jullie “Hemel” ontdekt, hij ligt in Beijing en is zo groot dat je er een week voor nodig hebt om alle winkeltjes met kleding te bekijken. Totaal zijn het drie hele grote 7 verdiepingen tellende gebouwen die winkeltjes bevatten van hooguit 3 bij 4 meter, dus misschien wel 2000 en allemaal verkopen ze dames kleding, schoenen, tassen, ondergoed, riemen, accessoires en God mag weten wat nog meer. Hier lopen duizenden dames rond die overal inkopen doen en dit in grote plastik zakken met zich meesleuren. Waarschijnlijk verkopen ze dit elders in de stad in hun eigen winkeltjes. Een soort confectiecentrum maar dan voor iedereen die maar iets kopen wil. Na een uurtje of zo had ik het natuurlijk wel gezien. Nu moet ik wel eerlijk toegeven dat er heel veel jonge Chinese vrouwen er wel heel erg modern en westers bijlopen. Mooi om te zien. Veel materiaal hebben ze niet nodig voor hun kleding, wat zijn die mensen hier klein. Met hak komt de gemiddelde jonge Chinese vrouw hier niet boven de 1.70mtr. Maar dat maakt niet uit, als ze zich maar prima voelen hier, en die indruk heb ik wel.
Snel de bus weer in en naar de subway, via het kaartje en de duidelijk aangegeven borden kom je altijd op de goede plaats uit. Zolang je in de subway bent maakt het voor de kosten niets uit, je betaald daar waar je boven de grond komt.
Nou daar stond ik dan voor de “Verboden Stad”. Kaartje gekocht euro 4,00 en naar binnen. Het is er groot de gebouwen zijn mooi maar ik denk dat het mooier is om naar paleis het Loo te gaan. In de gebouwen is niet veel ingericht je krijgt niet een goede indruk hoe ze er hebben geleefd, er is niets over te vertellen wat ik de moeite waard vind. Ik heb mooiere plaatsen gezien. Desalniettemin was ik er toch wel 2 en half uur zoet mee. Het had die nacht trouwens behoorlijk gesneeuwd en ze waren er maar druk mee om de sneeuw op te ruimen.
De subway in en op weg naar huis, je loopt hier wat af zo bij elkaar. Alles ging prima en zodoende groeide mijn zelfvertrouwen naarmate ik in de buurt van het huis van Guo kwam. Deze bus/subway dag was ik veilig doorgekomen. Thuis aangekomen restte mij nog wat inkopen te doen.
In de wijk hebben ze drie kleine supermarkten, ziet er niet helemaal uit als de Dekamarkt maar dat maakt niet uit. Het aanbod is anders en beperkter dan bij ons, toch kom je er bekende merken tegen, zeker als het gaat om verzorgingsproducten, denk daarbij aan “Head and shoulders”,”Nivea”, “Avon” etc.
Hier was ik snel uitgekeken dus naar de wat grotere hal, zeker om een uur of 5 ’s middags de moeite waard. Een hal laten we zeggen 20mtr bij 50mtr vol met groente, vis, vlees, kruiden etc te mooi voor woorden ik heb er wat foto’s van gemaakt en ben van plan hier dagelijks even een rondje te gaan maken. De trap op en je komt inderdaad in een soort Dekamarkt, groter maar met een voor ons beperkt aanbod, deze mensen eten geen brood zoals wij dus boter aanbod, vleeswaren, kaas, zoetigheid etc kun je zo wegstrepen. Bestaat hier gewoon niet. Ook de biermerken en het aanbod van wijn zijn nog geen 10% van wat wij aanbieden. Zo kan ik nog wel even doorgaan en dan houd je een minimale Deka over, vul dit aan met de verkoop van iets meer olie om te bakken en nog wat lokale versnaperingen en dan heb je het gehad. De mensen komen uit hun werk en gaan snel nog allemaal boodschappen doen, ach eigenlijk niets vreemds aan. Maar de omgeving is kompleet anders. Ik heb de indruk dat wie je ook bent je gewoon handel op straat kan doen in van alles en nog wat. Je koopt wat en drie straten verder probeer je het weer op straat te verkopen. Soms wel erg grappige dingen, auto’s vol met Chinese kool bv, binnen het uur was hij leeg verkocht. Waarschijnlijk net even goedkoper dan in de markthal.
Je ziet op de foto’s dat er flats staan, die met die tralies van gisteren, niet al te mooi maar je kunt er in wonen. Guo woont ook in zo’n flat, een koopwoning. Van binnen heeft hij het redelijk netjes, niet overal, de badkamer kan wel een opknapbeurtje gebruiken. Maar alles is aanwezig toilet, warm water, een douche en drie slaapkamers. In het keukentje tovert hij voor mij de lekkerste Chinese gerechten tevoorschijn. Voor mij echt genieten.
Zo had hij zich echt uitgesloofd en een heerlijke maaltijd in elkaar gezet met witte rijst en diverse heerlijkheden die hij had klaargemaakt. Hij kan het goed en tijdens het koken heeft hij steevast de geborduurde schort aan die wij hem gegeven hebben. Een low alcohol Chinees biertje erbij en de avond kan niet meer stuk. Koen is steevast op stap met zijn klasgenoten en heeft een andere kijk op de zaak en een andere invulling van de avond.
Guo komt met zijn Engels nu ook iets meer aan zijn trekken, daar waar Koen op stap is vul ik de avonden met Guo en praten we over van alles en nog wat, erg leuk en leerzaam.
Guo heeft een prima TV aan mijn voeteneinde van het bed gezet dus ik kom de nacht wel door. Eindelijk de slaap te pakken en dromen van winkeltjes en mie.
Ik heb mijn ogen uitgekeken.
Tot morgen. Groeten Jan
Woensdag 11 november 2009.
Het slapen ging vannacht al weer wat beter. Alleen het bed is behoorlijk hard en dat voel je op je heupen, resultaat pijn in je heupen maar geen rugpijn meer sinds 6 maanden, dat is dan wel weer positief.
Nadat de jongens vertrokken waren aangekleed en de bus genomen. Verder op ontdekking in de grote stad. Voor mij is de belevenis van een dag zomaar door de stad slenteren een grotere ontdekking dan een “Verboden Stad” maar niet iedereen is het zelfde. Ik had me voorgenomen om maar eens heel veel met de subway te reizen. Willekeurig station stoppen, omhoog kijken of er iets te beleven valt en weer naar beneden. Kost wat maar dan heb je ook wat, een dagje met de sub kost ongeveer euro 3,00 dus ga maar na.
Bij de overstap van bus naar subway zag ik een mooi straatje met veel mensen en bedrijvigheid, altijd leuk om even te kijken.
Nu had ik mij al voorgenomen om in China naar de kapper te gaan en daar kwam het in deze straat van. Gewoon even kijken hoe het eruit ziet aan de binnenkant van de zaak en gaan. Laten we zeggen duur is het niet. Let op. Haar wassen voor het knippen, drogen, knippen(20 minuten), haar in model, haar weer wassen, weer drogen en in model en dat voor de prijs van, schrik niet, euro 1,50. Dat is nog eens zaken doen. De sub weer in en een keuze maken wat te doen.
Nadat ik de gele subway, lijn 13 had genomen wist ik waar ze al de inwoners van Beijing laten. Lijn 13 loopt boven de grond. Dat kan omdat dit de uitbreiding van de stad in noordelijke richting is. Dus leg je eerst een sub aan, boven de grond, dat is veel goedkoper en dan bouw je daar een paar honderd, ja je leest het goed, 20 tot 25 verdiepingen hoge gebouwen tegenaan. Zo vul je de moderne stad in en huisvest je al deze mensen. Ongelooflijk om te zien. Bij het ene station is er niets te beleven boven de grond en bij de ander juist weer heel veel. Zo kwam ik ergens omhoog en waren er daar alleen maar winkeltjes met stroomdraden en benodigdheden en tientallen winkeltjes met computer handel alles bij elkaar en op zeer kleine oppervlakten, Het leken wel winkels van Sinkels. Aan het einde van de sub, daar waar ik in de bus moest had ik even niet goed opgelet. De sub heeft 4 uitgangen A,B,C en D en die komen allemaal op een ander hoek uit van de snelwegkruising, ja hier lopen 8 baans wegen gewoon door de stad, een soort rondweg zeg maar en daar hebben ze er drie van, van binnen naar buiten, lijkt op een spinnenweb. Nu was ik precies aan de verkeerde kant uitgestapt. Daar kwam ik achter nadat ik de andere drie uitgangen had bezocht. Het werd al behoorlijk donker en dan wordt de oriëntatie ook weer anders. Al met al kostte me dat een half uur en toen ik uiteindelijk bij de bushalte stond kwam hij er net aan. Instappen en de bus kon aan zijn struggle for life in het verkeer beginnen. Het is onmogelijk voor mij om te vertellen hoe het verkeer hier zijn weg over de 8 baans wegen vindt, dat moet je meemaken. De Chinezen verroeren zich niet bij die elke keer bijna ongelukken. Dus ik geniet er maar van. Ik moet zeggen dat een toeter hier een onmisbaar ding is en daar waar de helft van het langzame verkeer geen verlichting draagt daar hebben ze wel allemaal een toeter die het uitermate goed doet.
Toen ik bij de bushalte aan kwam waar ik eruit moest was het donker en koud, nog wel steeds druk maar gemoedelijk. De kinderen zijn weer uit school en lopen op straat met moeders die nog boodschappen moeten doen en zo is het hier alle dagen. Slow going strong zal ik maar zeggen. Guo maakte weer mie en boontjes en na een half uur kreeg hij bezoek van een vriendin, ze at met Guo wat en vertrok weer na een uurtje. Boekje lezen nog even wat babbelen en daar kwam Koen aan. Dik na middennacht maar wel met een smile op zijn gezicht. Hij had foto’s gemaakt voor Bart in de Hooters bar, zat Bart al een tijdje op te wachten had ik het idee. Na nog wat uitleg en wachtwoorden zijn we onder de wol gekropen. Rust over Beijing. Groeten allemaal Jan
Donderdag 12 november 2009.
Toen ik vanmorgen om een uur of 9 opstond sneeuwde het. Ik heb me voorgenomen niet weg te gaan vandaag maar mijn belevenissen aan de computer toe te vertrouwen. Een dagje rust is ook niet weg en even voel ik me een Chinees. Ik zou hier ook wel een tijdje willen wonen, is weer eens even heel wat anders. Er heerst hier een goede sfeer en je hoeft eigenlijk negens bang voor te zijn. Dat is in andere landen soms wel anders. Die Chinezen die komen er wel, het duurt misschien nog wel een tijdje maar dan komt de snelheid erin en zul je zien dat ze de wereld gaan veroveren. Het is trouwens bijna 4 uur en ik ga eens kijken of ik met Anke kan skypen. Het is trouwens nu gestopt met sneeuwen.
De groeten van Janneman.