Even uitrusten.

Donderdag 13 november 2009.
Vandaag gaat het niet gebeuren. Dat had ik natuurlijk donderdag al bekend gemaakt. De gehele dag een beetje schrijven en jullie op de hoogte houden van al mijn belevenissen. Guo had weer heerlijk gekookt ‘s avonds en nadat de maaltijd was opgeruimd rustig een beetje praten een boek lezen of TV kijken.
Ik lag nog geen 3 minuten in bed of Koen kwam thuis, laten we zeggen ver na 12:00 uur. Nog even samen wat gebabbeld en naar bed.
Groeten Jan.

Vrijdag 14 november 2009.
Om 11:15 uur het mannetje maar eens wakker gemaakt want anders verslaapt hij de gehele dag en afgesproken dat we naar het zomerpaleis van de keizer zouden gaan. Toen we uiteindelijk het eindstation van de sub hadden bereikt was het bijna half 2. Om 18:00 uur had ik ergens in de stad met Guo afgesproken want van daaruit zouden we naar de ouders van Guo vertrekken. Ze wonen in Gonganju. Dus in de resterende tijd moesten we nog en het zomerpaleis bezoeken(Koen zei dat we daar wel 8 uur nodig voor zouden hebben) en op en neer naar huis om de spullen voor het weekend te halen. M.a.w. dat ging allemaal niet lukken. Daar vertelde hij me ook dat hij het weekend niet meeging naar Gonganju, hij wilde liever in Beijing blijven en gaan stappen, zijn laatste weekend. En zoals jullie wel van mij kunnen verwachten vond ik dat prima. Ik vermaak me zelf ook wel en de Muur had hij ook al gezien. Nadat we op het eindstation van de sub nog even wat lokale kramen hadden bekeken zijn we maar weer ondergronds gegaan en teruggereden. Uiteindelijk was ik om 17:45 uur op de afgesproken plaats en na nog geen twee minuten was Guo er ook. Wat een timing toch. Op naar de bushalte. Om deze tijd willen er heel veel mensen met de 919 bus vertrekken vanuit Beijing wat neer kwam op een behoorlijke wachtrij. Nu komen deze bussen op het moment dat de vorige is vertrokken dus dat ging aardig vlot. Niet iedereen had zich in de rij opgesteld dus dat gaf aardig wat gedrang en geduw. Toen we aan de beurt waren stonden we bijna vooraan en ze gaven gelukkig de rij het eerst de gelegenheid om in de bus plaats te nemen. Nadat we een zitplaats hadden bemachtigd en ik het idee had dat de bus vol was reed hij weg, tenminste 5 meter. Vervolgens werd er weer gestopt en ging de deur weer open. Ik denk dat er toen ongeveer weer 60 mensen in de bus werden gestouwd. Het resultaat was dat de bus nu twee maal zovol zat. De mensen in het gangpad moesten zich ongeveer 2 uur staande zien te houden, zolang duurde de reis. In het begin in de file Beijing uit en vervolgens nog dik een uur op de snelweg. Rond 20:00 uur kwamen we dan in Gonganju aan en konden we al wandelend op weg naar her ouderlijk huis van Guo. Zijn vader stond ons buiten al op te wachten en we werden vervolgens hartelijk in huis onthaald. Kopje thee en toen de cadeaux overhandigd. Anke en ik hadden ons uitgesloofd en Chinese tekens voor vader en moeder op handdoeken geborduur. Ze vonden het prachtig. Ook het speldje met de groene gans viel in goede aarde bij de moeder van Guo. Na wat heen en weer gepraat op pad met Guo want er moest natuurlijk nog gegeten worden. Hotpot is hier een algemeen voorkomende maaltijd ik zal zo uitleggen wat dat is. Bij het restaurant kwam ook de nicht van Guo, Trudie zullen we maar zeggen.(Als ze het zelf uitspreekt lijkt het daar wel een beetje op) Ze spreekt een klein beetje Engels maar is erg goed in vertalen via haar telefoon. Eten kun je hier doen gezamelijk in de ruimte van het restaurant maar je kunt ook apart met je gasten in een kamertje gaan zitten, heb je dus geen last van andere gasten. Wat ook normaal is hier is het meebrengen van je eigen drankjes. Eigenlijk niet echt nodig want de drank is hier net zo duur in het restaurant als in de winkel. Hotpot is een metalen schaal verdeeld in tweeen met aan twee kanten verschillende bouillons zal ik maar zeggen, een hete en een minder hete. In het midden van de tafel bevindt zich een brander en daar wordt de hotpot dan opgezet, blijft het lekker warm. Vervolgens bestel je daar allemaal schalen met verschillende gerechten bij. Sommige restaurants hebben wel keuze uit 50 verschillende schotels, elk met een eigen prijs. Van groentes tot vis en vlees. Je ziet het wel op de foto’s. Met stokjes pak je stukken vlees of groente en mikt die in de bouillon. Na een tijdje begin je die er weer uit te vissen en op te eten. Het maakt niet uit wie er wat in gooit, je roert wat met de stokjes tot dat je wat ziet en vist dit er dan uit, opeten en wegspoelen met een glaasje bier of cola, al naar gelang de eter. Deze vorm van eten neemt ongeveer 1,5 uur in beslag en dan is meestal alles op. De deur van het kamertje waar je in zit staat op een kier en op de gang staat een juffer die op het moment dat je roept onmiddellijk verschijnt om je van dienst te zijn. Het smaakte mij weer prima en ik hoop dit nog een paar keer te doen. Als gast is het uitgesloten dat je betaald en “das” dan weer mooi “metnomen” zal ik maar zeggen. Na de maaltijd op weg naar het huis van de zus van Guo. Daar troffen we het neefje van Guo, een puber van 14 jaar een aardig jong en helemaal gek van zijn Iphone(een echte) De zus van Guo was in zuid China en zijn zwager was bij zijn ouders elders in de stad. We hadden het huis voor ons zelf. Bedje gemaakt en nog wat praten en toch pas om 01:30 naar bed.
Oogjes toe en slaap lekker.
Groetjes Jan


Zaterdag 15 november 2009.
Om 08:00 uur opgestaan en snel toilet gemaakt, vandaag de “muur” op het programma. Guo had het allemaal prima geregeld. Toen we buiten kwamen stond iemand ons al op te wachten met een auto en werden we naar een lokaal restaurant gebracht. Zoeen waar ik al eerder melding van maakte maar dan wat groter en luxer. Je krijgt dingen te eten waar je geen idee van hebt maar ik vind het allemaal geweldig. Eten als de Chinezen. Het was er behoorlijk druk en na 20 minuten hadden we de buit binnen. Geen koffie of lekkere koude verse melk of een warme bak thee, nee drinken doen ze hier niet veel, tenminste niet bij het ontbijt.
De auto in en naar de “muur”, die is hier maar 20 minuten rijden vandaan. De kaartjes waren al gekocht dus niets stond ons nog in de weg. Bij de “muur” afgezet in wat vroeger een soort kazerne was geweest. Met z’n vieren op stap. Het is hier een landklimaat dus hete zomers en koude winters. Aangezien de zomer voorbij is weet je dus wel wat ik bedoel. Het was behoorlijk koud en er stond een straffe noordelijke wind. Ik was blij dat ik goed in de truien en jas zat want het ging door “merg en been”. Ik heb met de jongelui een 450 meter de “muur” belopen. Dit is een monster onderneming geweest om hem te bouwen en dan te bedenken dat hij honderden kilometers lang is misschien wel een paar duizend. Zo groot, hoog en breed dat had ik me niet voorgesteld en steil zal ik je zeggen, ongelooflijk, echt ongelooflijk. Na elke 50 meter een grote uitkijkpost, aan de noordkant kantelen, trappen en schuilhoeken. Je ziet de “muur” over de bergen door het landschap liggen en je bedenkt je hoeveel mensen hiermee bezig zijn geweest en hoeveel er hierbij het loodje hebben gelegd. Na een uur klimmen en klauteren met nog een paar duizend bezoekers vonden we het wel genoeg en verplaatsten we ons naar een rondom film theater. Daar werden we vergast met een 17 minuten durende film over de “muur”. Prima voorelkaar hebben ze het hier. Entree euro 4,00 en je kunt zolang blijven als je wil. In de oude kazerne onderaan de ”muur” allemaal winkeltjes en eettenten. Starbucks en KFC zijn hier van de partij. Onze taxi stond alweer te wachten en we gingen op weg naar een restaurant in de stad waar we zouden lunchen met z’n allen. Opa(81) en de vader en moeder van Guo(60) en wij met z’n vieren. Ook nu weer een aparte kamer en veel eten, deze keer geen hotpot maar wel weer nieuwe dingen. Pa Guo wist van Guo dat ik de rijstwijn wel lekker vond en had dus maar een hele fles meegebracht, opa een borrel en toosten maar, zie foto’s. Als het aan Pa Guo had gelegen had ik de hele fles wel achterover kunnen slaan, maar die vlieger ging niet op(mag niet van Anke). Na de maaltijd de stad bekeken en nog wat winkels, ben gek op uitleg van Guo over van alles en nogwat, touwens ook goed voor zijn Engels. Nu zitten we in het huis van zijn zus te wachten tot zijn zwager thuis komt want ik moet/wil helpen bij het maken van de dumblings. Mooi even een uurtje de tijd om de afgelopen twee dagen aan jullie te vertellen. Morgen weer meer uit koud maar gezellig China.
Garoeten Jan
See Ya