Op pad naar China en Koen

Ja, daar is hij alweer maar nu vanuit China. Gisteren vertrokken uit Apeldoorn. Volgens het schema van de NS zou ik een directe trein hebben naar Schiphol. Niets bleek minder waar te zijn, precies op het eindtijdstip van arriveren stond ik op het perron van Amsterdam. Miste ik net de trein naar Schiphol en kwam ik pas om 10 voor 8 aan bij de aankomsthal van de vlieghaven. Ik wist precies waar ik wezen moest dus op naar nr 11.
Daar wordt je geholpen door de behulpzaamste dames van KLM en de koffer kon op de band. Nu was het wachten want het vliegtuig zou pas om 21:25 vertrekken. Om 20:40 boarden en rustig even de tijd nemen om je plekje te vinden. Vliegtuig zat niet helemaal vol maar daar creeer je geen extra been ruimte mee. Het was weer erg krap, ondanks dat ik aan het zijpad zat en niemand naast me had. Om 21:40 schoten we omhoog en zaten we al snel zonder turbulentie op 30.000 ft. De drankjes en hapjes volgden al snel daarna, slaappil van Mem er in en wachten maar. Tijdens de gehele reis heb ik aardig gedoezeld, slapen kun je het niet noemen. Het was erg warm en ben na 5 uur vliegen maar eens wat gaan lopen. Ik kwam erachter dat het in de staart van het vliegtuig kwa temperatuur een stuk aangenamer was. Daar heb ik me dan ook maar 3 uur opgehouden. Ik zag de Oeral, noord west China en de Gobi woestijn onder me door rollen. Mooi om te zien, als het helder is. Om 06:30 NL tijd vandaag (Beijing 13.30 uur) zette de piloot ons veilig aan de grond. De vliegreis was volbracht en het avontuur kon beginnen.
Al snel had ik mijn koffer en nog voor ik goed en wel buiten de controle was had Koen me al gespot. Toch wel heerlijk als je na 10 weken je mannetje weer in je armen kan sluiten. Ik werd er welhaast emotioneel van. Geen tranen maar wel lekker.
Samen met Guo hebben we de luxe bus naar Beijing genomen, altijd leuk als je in een vreemd land niet hoeft te rijden en je alle aandacht aan de omgeving en je gastheren kunt geven. Koen had het al gezegd het is hier erg druk en lichtelijk chaotisch. Ik heb tijdens het eerste kwartier in de bus meer taxi's gezien dan dat ik er waarschijnlijk in mijn hele leven bij elkaar zal zien.
We stopten op de zelfde plaats waar Koen ook was uitgestapt de eerste keer en op zijn aandringen hebben we weer in het zelfde restaurant gegeten. Groentes en vleesjes in twee hete dunne sauzen blancheren en met stokjes naar binnen zien te werken. Chinees flesje bier erbij, dit was wel nodig want de rode saus was echt "hot". Beetje keuvelen en lachen. Na een uurtje was de tafel schoon leeg en konden we op pad om naar huize Guo te gaan. Om 5 uur 's middags is dat geen kattepis in Beijing. Dat is het moment dat iedereen tegelijk, schijnt het, op pad gaat of om naar huis te gaan of om te gaan eten of gewoon om op straat te zijn, maar drukker en gekker kun je het je niet voorstellen. Toch gaat alles wonderwel bijna altijd goed. Auto's hebben goede verlichting, maar daar is dan ook alles mee gezegd. De fietsen, Badjaks, Tuktuks etc hebben nagenoeg geen verlichting, dus ook hier was ik blij dat ik het stuur niet in handen had. Na een uurtje waren we in villa Guo en kon ik mijn jas uittrekken. Ik denk dat hij het slechter had kunnen treffen. Guo heeft 3 slaapkamers en een douche\toilet en een woonkamer en een smalle keuken. Voor Beijing begrippen niet slecht.
Koen is al weer met zijn vrienden gaan stappen, gisteren ook al, dus hij moet echt afkicken als hij weer thuis is.
Zojuist even met Anke gesproken en geskypt. Met Guo Chinese thee gedronken, cadeaus overhandigd en dit verslagje gemaakt. Deze jongen gaat even douchen en als ik nog puf heb even buiten kijken. Ik spreek jullie spoedig weer.
Let op, als het spannend wordt sluit dan de ogen op tijd.
Jan